Titel: De Heks van Limborgh Auteur: Herman Veugelers ISBN: 90-76043-33-7 Pries: € 13,60

Fragment:
1. De herberg
"Wae haet hie sjtökke, wae haet e gaat? In kaetele of kanne? In pöt of in panne? Gaef ze mich, ich sjnap ze mich, gaef ze mich, ich lap ze dich. Wae haet hie sjtökke, wae haet e gaat?"
De Platz van Lömmerich laog te bakke in de middigzón. Tieske de kaetellapper voort zien hóndjskar tot ónger de lènjeboum midde op de Platz. Hae haolde get gesjaer oet en zat zich kumend op de gróndj.
"Sjtil in 't dörp," mómpelde hae in zien eige. "'t Is ummer sjtil in Lömmerich. Bezig in de keuke, bezig in de sjtal, bezig op 't veldj."
Hae zuchde en reep nog èns: "Wae haet hie sjtökke, wae haet e gaat?" Grawwelentaere pakde hae nog get gesjaer oet ziene laere zak. "Geinen tied om Tieske Vóncke get te laote verdene. Zeve kenjer en ein vrouw in laeve houwte is geine kattendrek. Dao mót ich mennig kaetelke veur lappe. Wo 't laek, dao mót ich zeen."
Hae loerde nao lènks wo 't kesjtael haog op ziene terp euver gans Lömmerich haer keek. De taore sjitterde in de julizón.
"Dao baove sjient naots get te laeke. Die höbbe degelike kaetele. Of zouwe ze hun gater zelf sjtöppe? Dao kump me neet achter. Dao zeen ver te klein veur."
Zien sjor sjtöm klónk weer euver de Platz. "Wae haet hie sjtökke? De welt besjteit oet twae saorte, graote en kleine," filosofeerde hae in zien eige. "En de graote vraete de kleine op. De vos bit de hoon de sjtraot door. De sjtaotköp sjleit de doef, de sjnook sjnap zich d’n oubel.... en bie de luuj is 't ouch zao... de graote vraete de kleine op. Wat mót de kleine dus doon? Ummer oppasse, weite wo de wèndj vanaaf kump, zich oppe tied ónger de veut oetmake en sjoele. Wae haet hie sjtökke...Wae haet e gaat?"
Langzaam, sjtök veur sjtök, deeg Tieske zien gesjaer weer in de laere zak. "Zeve kenjer en ein vrouw... en väöl doos. Kieke of Bert van Neuss dao get veur haet." Hae maakde d’n hóndj los en leep dwaesj euver de Platz nao d’n herberg.
Hae góng achteróm. In de sjeem van de noteboum zaote twae mansluuj aan ein krakkemikkige taofel, achter eine royale pot beer te klasjenere.
Hein haw 't woord en beröstend zag ’r: "Doe kèns doon was te wils. Hae haet dich ummer in de henj."
Tieske heel zich nog effe get trök achter de sjuurpaort, die houf aope sjtóng. Hae wouw gaer alles mitkriege. Ummer op de heuëgte zeen van 't lètste nuuts. Dat truk klantje. Hae goof d’n hóndj ein teike zich aan de voot te houwte.
De ouge van Harie, taegeneuver Hein, sjote vuur. "Mer 't is neet kristelik."
"Dao haet de baron geine las van," zag Hein.
"Sjtaele is zunj, veur jederein," meinde Harie euvertuug.
Bert de kastelein sjtóng in de achterdeur van de herberg en meujde zich noe ouch d'r mit: "Dat is toch gein sjtaele. 't Geit hie euver rech. De baron haet dat meulerech en broewersrech al bekans hónderd jaor."
"Hae haet de meule en kónkerensie is oetgesjlaote," völde Hein aan.
Harie ergerde zich. Hae veulde zich neet begrepe: "En ongertösje kènt ‘r zich veur beer en mael tèlle wat ‘r wilt. Ós 't vel euver de aore haole... dat neum ich ónkristelik."
"'t Zeen duur tieje." Hein leet eine depe zuch.
Harie prebeerde 't nog èns: "Es Graatje Sangers zich ein meule maogde boewe dan waerde 't mael goodkouper gemale, väöl goodkouper. En Ties zouw 't beer ouch veur eine penning minder verkoupe."
D’n hóndj van Tieske heel 't neet langer. Hae kaom achter de sjuurpaort oet, rende 't good euver nao d’n aenjepool en begoos zich zaat te lepsje.
Tieske kaom noe ouch achter de paort oet: "Nae, dat zou ich zelf opdrènke. Laot mer èns ein glaas kómme Bert."
"Ha Tieske, wie sjtaon de zake?" Bert waor blie dat 't gestraevel ein ènj haw. Daobie kaom get nuuts waal gelaege en Tieske sjtóng daoveur garantj. "Weer hawwe 't neet euver dich mer euver Ties Hermans. Dae haet de baron vergunning gevraog om te broewe."
"Mien zake sjtaon good en de baron zag nae," zag Tieske.
"Wie wèts doe dat?" vroog Hein nuusjaerig.
"Me kump èns hie, me kump èns dao," zag Tieske gewichtig. "En dan heurt me waal èns get. Bert, gaef mich eine houve liter Breyll-broewsel."
Harie zie blood begoos weer te kaoke: "Weer zouwe eigelik gein beer maer mótte drènke. Mesjien dat de baron dan biedraejt."
Hein veulde zich gerope Harie weer get te tempere. Hae vónj trouwens dat ’r väöl te hel kalde zao kort bie't kesjtael. "Dae draejt neet bie. Dae haet mer ein dènk in de kop: baas in eige hoes."
"Aan alles kump ein ènj behalve aan ein braodwoosj. Die haet d’r twae," orakelde Tieske.
"Wie meinste?" vroog Harie.
Noe waor Tieske wo d'r moos zeen. Hae zouw die sjtóm äös waal èns dudelik make wat ’r aan de hendj waor in de sjtreek. Hae zouw ze laere alles in graoter verbendj te zeen in plaats van allein nao dit sjietdörp te kieke. "Ich gluif neet dat ’r 't nog lang volhilt, óm hie de baas te sjpele es de Franse kómme."

Opbeech, Herman Veugelers