Titel: Voor de dag Auteur: Jo Wijnen ISBN: 90-76043-35-3 Prijs: € 12,50

Fragment:
Doodop

Onderzoek heeft aangetoond dat we allemaal doodop van ons werk thuiskomen, dat we dus eerst nog een uur uitgeteld op de bank liggen voordat we ons weer verheffen, de voeten op de poef leggen en dan gelaten tv gaan kijken. Moeheid is ene pakkend onderwerp van onderzoek en zorg. Nu wil ik niet meteen zeggen dat mijn arbeidsethos iedere dag door grote vitaliteit en inzet werd gekenmerkt. Maar ik heb vanaf mijn vijftiende jaar gewerkt en ben na gedane arbeid altijd min of meer moe thuisgekomen. Net als mijn vader, ooms, de buurman en de meeste kennissen trouwens. Moeheid was voor mij een voldongen feit. Het zweet des aanschijns beschouwde ik als een normaal verschijnsel, ofschoon ik goed praten had, want ik hoefde er alleen met mijn hoofd bij te blijven. Ik dacht altijd: stel dat je na je werk niét moe zou zijn. De laatste jaren had ik slinkse technieken ontwikkeld. Eenmaal thuis pakte ik eerst een borrel, dan gooide ik er ten overstaan van mijn huisgenote alles uit wat ik op mijn hart had, schold mijn baas en mijn collega’s voor rot, nam een warme maaltijd, keek naar het Journaal en pakte dan een boek of luisterde naar muziek. Tegen een uur of negen was alles over. Ik was bij het naar bed gaan alleen doodop als ik de hele avond tv had gekeken. Ik geloof dan ook niet zo in dat moezijn. Laat ik het zo zeggen: ik geloof dat het moezijn anders in elkaar zit. Moezijn is het zorgwekkend symptoom van gebrek aan waardering op je werk en van het ontbreken van liefde voor je werk. Dat heb ik godzijdank nooit gehad. Mijn moezijn heeft daarom altijd heel goed aangevoeld. Het was eigenlijk een soort tevredenheid die even op verhaal moest komen.